Сьлізка на шляху маім.
Сьлізка, бач Божа, сьлізка.
Хмары ідуць між малін –
як туманіны – нізка.
Дух мой ляціць у дамы –
не, ня трызьненьнем – дымам.
I растаюць дымы –
духі над белым млынам.
Б’е мой млынар, як званар,
неруш нябёс крыламі.
Плача званар, як млынар,
зьмеленымі званамі.
Душаў аскепкі б’юць
глуха ў званы і жорны,
крылы званіцам рвуць,
і на млынарнях – чорна.
7.II.2004.
|
|
